Oh ja, we wandelen ook weleens buiten het terrein. Dan zit ik in mijn rolstoel en wandelen we tussen de weilanden.

Soms kijken mensen zonder beperking ons meewarig aan. Gelukkig heb ik daar geen last van. Het is ook wel lastig voor ze want ik confronteer die mensen met hun onmacht en de gebrokenheid van het leven, die bij mij toevallig net iets meer zichtbaar is dan bij hen. De meeste mensen zullen nooit begrijpen dat een kind in het Koninkrijk van God de voornaamste is en niet de directeur. Niet de mensen die het gemaakt hebben, maar de behoeftigen. De Heere Jezus laat de kinderen zelfs tot Zich komen zodat Hij hen de handen kan opleggen en voor hen kan bidden. Hij vraagt zelfs aan al die gewichtige volwassenen om te worden als een kind. Ik ben bijvoorbeeld goed in het vertrouwen van anderen. Ik laat mij verzorgen door mensen die ik eigenlijk helemaal niet ken. Ik geef me gewoon over, ik vertrouw ze. Dat durven de meeste mensen niet. Tjonge, dat ik een voorbeeld mag zijn voor al die gewichtige volwassenen met hun veel te dure woorden…