Deel 1. Opstaan

--> Terug naar beginscherm

Peter werkt in Achterberg en beschrijft in verschillende blogs over werken bij De Schutse. Hij doet dit door de ogen van één van de mensen met een beperking die hij begeleidt.

Weblog – Mijn dag – Opstaan

Het licht floept aan en ik knipper met mijn ogen. “Goedemorgen” klinkt het en een hand wrijft kort over mijn schouder. Door een spleetje kijk ik wie er is… om mij vervolgens weer om te draaien en verder te slapen. Mij te vroeg. Ineens voel ik de kou en merk ik dat mijn deken weg is… de bruut. Dat doe ik bij hem toch ook niet… Het slapen vergaat me op deze manier wel dus ik kom dan toch maar overeind.

Terwijl we bidden, wrijf ik in mijn ogen en kijk ernaar uit om te gaan douchen. Douchen vind ik het mooiste moment van de dag. Dat eindeloze warme water tegen mijn lichaam, heerlijk! Dat kan mij niet lang genoeg duren. Af en toe kijk ik om het hoekje om te kijken waar mijn begeleider is. Ze moeten zich niet te veel met mij bemoeien maar ik kan toch ook niet helemaal zonder ze. Aangekleed en wel worden mijn haren gedaan. Het clipje gaat in maar het zit helemaal niet goed. Ik tik op het clipje en maak oogcontact met mijn begeleider. Hij doet het clipje opnieuw in… op precies dezelfde plek! Ik tik nog een keer op het clipje en zie de onmacht in de ogen van de begeleider. Ik slaak een zucht en laat het maar hierbij. ‘Mannen, ze zullen vast wel iets kunnen maar haren doen hoort daar niet bij.’ Op mijn verjaardag. Toen zat mijn haar pas leuk! Gelukkig werkte er toen een vrouw, anders was mijn moeder wel even voor me opgekomen. Dat kan mijn moeder heel goed en daarmee laat ze zien dat ze veel van me houdt. Ik vind het lastig om uit te spreken maar ik houd veel van mijn moeder hoor.

Met mijn duim in mijn mond val ik half in slaap als mijn begeleider het gebaar maakt om te gaan eten. Dat hoeft hij geen twee keer te vragen. Ik sta op om naar mijn tafel te lopen. Onderweg gluur ik even bij de andere groep naar binnen en bestudeer wie daar zijn en wat ze aan het doen zijn. Dat wil ik graag weten. Pas was een begeleider heel flauw en draaide de laptop zo dat ik het net niet kon zien wat hij daar deed, daar kan ik dus echt niet tegen hé…